Oud zeer.

Innerlijk op mijn eigen wonden gaan zitten. Met het idee dat ik zo de littekens dicht kon houden. Ze zelfs uit het zicht kon houden. Voor mezelf en ieder ander. Ondertussen doorgaan met mijn leven.

Jaren terug, in psychosynthese therapie, ontdekte ik dat ik innerlijk een heel zwaar putdeksel had dichtgegooid. Heel veel levensenergie en kracht benutte om dat vooral dicht te houden. Wat er ook gebeurde, dat bleef dicht!

Met hulp van de therapeut lukte het me in die periode om het te openen, eronder te kijken. Zoveel boosheid, woede, angst en verdriet wilden gezien worden. Ik ging met de gesprekken en oefeningen erdoorheen. Mezelf echt aankijken. Het was zwaar. Mijn beloning was groot. Na mijn innerlijke grote schoonmaak kreeg ik zoveel ruimte terug in mezelf. Levenslust, geluk en liefdeskracht. De zon ging weer schijnen in mij, de therapie was klaar.

Ik kon vrijer genieten van mijn zoontje van 2 jaar. Keek met andere ogen naar mijn man en ons leven.

Was daarmee alles klaar? Het gedroomde sprookjeseinde van eind goed, alles goed? Ja, voor een tijd wel. Totdat ik in mezelf andere thema’s tegenkwam. Waarmee ik aan de slag mocht. Dit keer door te ervaren, lezen, praten met geliefden. Daarbij alle eerdere ervaringen benutten voor mezelf.

Anders dan dat grote, zware putdeksel. Ja, dat wel. Zoals één van mijn intervisie collega’s laatst zo treffend vertelde: stel je voor dat je een bal onder water houdt, met twee handen. Dat lukt je een tijdje. Totdat die bal met alle kracht naar boven stuwt en uit het water springt. Zo is het toch met alle emoties die we ontwijken in onszelf?

Wanneer we dat te vaak doen worden we uiteindelijk fysiek ziek. Ons lichaam werkt letterlijk al het vergif eruit. Wat doe jij wanneer je lijf ziek is? Ziek-zijn kan op vele manieren gebeuren. Dat laat ik aan jouw eigen fantasie over. Daarbij: let op wat je denkt en wenst, het kan je zomaar gegeven worden…

Eén mogelijkheid is om net als altijd je door afleiding te laten leiden. TV kijken in bed, laptop op schoot en toch even werken. Jaaa, dat kan ik wel! Tuurlijk lukt dat.

Je krijgt eerst een tikje op je schouder,

Dan een duw tegen je schouder.

Daarna wordt je omver geduwd.

Boem, daar lig je. Verdwaast, in de war. Wat gebeurt mij nou? Je had hele andere plannen. Jaha, met je hoofd wel. Kan het zijn dat je hart en intuïtie al heel lang seintjes hebben gegeven? Jij in het meekomen met de rest, bijblijven met de wereld, jezelf vergat? Nu kan je alleen nog maar rusten en hulp vragen, aanvaarden.

Het kan anders. Even terugspoelen. Je bent ‘even ziek’, niks ernstigs. Besluit op dat moment om een pas op de plaats te maken. Kies voor jezelf door regelmatig een dag met jezelf te zijn. Groot kruis in je agenda: die dag is voor mij. Door het hele jaar heen blok je die dagen nu. Zeker als gezin met kinderen heb je vrije weekenden nodig. Tijd voor jezelf en voor elkaar.

Zo ontstaat ruimte om naar jezelf te luisteren, van jezelf te houden. Van daaruit te houden van de mensen in jouw leven. Laat je hart vaker jouw leidraad zijn. Liefde overwint alles.

Leg je linkerhand op je hart en je rechterhand op je buik. Adem. In en uit. Adem licht en ontspanning in, adem donker en spanning uit. Stel jezelf daarbij die vraag die de laatste tijd steeds opborrelde. Het eerste dat in je opkomt, is het antwoord van je hart, van je ziel. Je bent in contact met je onderbewustzijn. Zodra je hoofd met gedachten weer mee gaat doen is je onderbewustzijn stil.

Kies voor jezelf. Voor je geestelijke en lichamelijke gezondheid. Neem vandaag 5 minuten om te ademen met je handen op je buik en je hart. Kies voor ruimte in je leven om in contact te zijn met je hart en je intuïtie. Ik wens je een fijne dag.

Bron en Auteur: Hester Visser